دستور ۷ شعبان ۱۴۱۷ (۲۸/۹/۱۳۷۵)

حضرت حاج علي تابنده گنابادي محبوبعلیشاه طاب ثراه

 

هو

۱۲۱

 

خدمت فقرای محترم نعمت‌اللّهی سلطانعلیشاهی مقیم اروپا وفقهم الله

 

حدود سه هفته است كه برای معالجة جسمانی و زیارت فقرای مقیم اروپا در كشور آلمان بسر مي‌برم. در این مدّت متأسّفانه بیماری و ضعف جسمانی مانع مي‌شد كه آنطور كه علاقة قلبیم بود از فیض مجالست شما بهره‌مند شوم ولی ذوق و شوقی كه شما برادران از خود نشان مي‌دادید مرا وا مي‌داشت كه حتّی المقدور در خدمت باشم. امّا با وجود اینكه میل داشتم به بعضی دیگر از كشورها و شهرهای اروپایی به زیارت برادران بروم، چون ماه مبارك رمضان نزدیك است، قصد مراجعت به ایران كرده‌ام. لذا ضمن عرض خداحافظی و آرزوی سلامتی و توفیق از خداوند مهربان و عرض تشكّر از الطاف بي‌شائبة شما، نكاتی را كه شفاهاً در این چند هفته عرض كرده به خصوص در سه تذكاریة خود نوشته‌ام، مجدداً یادآور مي‌شوم و امیدوارم كه فقرای عزیز به دیدة تأمّل در آن بنگرند و متذكّر باشند:

 

  • به موجب شریفة اِنَّمَا ٱلْمُؤْمِنوُنَ اِخْوَةٌ۱ كه مؤمنان برادر یكدیگر هستند، فقرا باید یار و یاور همدیگر باشند و از بهتان زدن به یكدیگر بپرهیزند و اگر یكی از ایشان دچار مشكلی شد، دیگران در رفع آن بكوشند و اصولاً با مهربانی و خدمت با یكدیگر رفتار نمایند و اگر هم خدای ناكرده كدورتی وجود داشت دیگران اصلاح كنند و نگذارند كه زخم كدورت عمیق‌تر شود و بدانند كه گذشت از خطاهای دیگران از لوازم ایمان است.

  • یكی از دستورات اكید فقری، رعایت احكام شرعی است. گرچه این كار در ممالك غربی دشوار است ولی نباید اهمال كرد و حتّی المقدور تلاش نمود كه در گفتار و كردار دیانت مقدسة اسلام و شئون آنرا حفظ كرد.

  • مجالس فقری نمونه‌ای از باغهای بهشت است كه با یاد خدا سرسبز مي‌شود. شما كه غالباً دور از اقوام و خویشان خویش هستید باید بیشتر قدردان این مجالس باشید و در آنها شركت كنید. البته در برگزاری مجالس باید حفظ آداب مخصوص آن را نمود كه اهمّ آنها به شرح ذیل است:

 

الف-  برگزاری مجالس اوّلاً برای احیای امر دین و ازدیاد توجه و تذكّر قلبی است و ثانیاً برای آگاه شدن از حال یكدیگر و تحكیم روابط فقری. پس باید به هنگام شركت در مجالس از هرگونه نیت و قول و فعل زائد بر مقصود پرهیز كرد تا از فوائد معنوی آن بهره‌مند شد و حفظ كامل موازین شرعی نمود كه نمونة اعلای اجتماع مسلمین باشد. مدّت مجلس به تناسب حال و موقعیت حدود ۱ تا ۵/۱ ساعت است كه در این مدّت باید سكوت كامل برقرار باشد و از مذاكرات بین الاثنین اجتناب كرد و بجز آقایان مأذونین در امر اقامة جماعت یا دستگیری، شخص دیگری نباید كتب قرائت شده را تفسیر یا معنی كند كه مخلّ سكوت مجلس گردد.

 

 ب-  منظور از خواندن كتب در مجالس فقری، ازدیاد تذكّر و بصیرت عرفانی است. لذا باید در انتخاب آنها دقت كافی كرد. در هر مجلس خواندن یك كتاب نثر كافی است و سپس اشعار عرفانی باید خوانده شود. كتب نثر بهتر است از آثار متأخّرین عرفا از جمله آثار پدر بزرگوارم حضرت آقای رضاعلیشاه طاب ثراه باشد. رسالة شریفة پند صالح كه جامع دستورات فقری است پس از اتمام كامل هر كتاب نثر، یك دوره خوانده و سپس كتاب دیگری آغاز شود. در مورد اشعار هم بهتر است از عرفای شاعر مثل سعدی و حافظ و مولوی یا فیض كاشانی انتخاب گردد و از اشعار نو كه متناسب با شئون مجلس فقری نیست خوانده نشود. در مواقع خاصّ دینی مثل اعیاد یا ایام عزاداری نیز از مدایح و مراثی متناسب استفاده شود، بهتر است.

 

در خاتمه از همگی شما عزیزان التماس دعا دارم. والسّلام علیكم و رحمة الله و بركاته. مورخة ۷ شعبان ۱۴۱۷ مطابق ۲۸ آذر ۱۳۷۵ و ۱۸ دسامبر ۱۹۹۶. 

   

 فقیر حاج علی تابنده محبوبعلیشاه



۱ سوره حجرات، ایة ۱۰. جز این نیست كه مؤمنان برادرند.

 

              

صفحه اصلي - سلسله اولياء - كتب عرفاني - پند صالح - تصاوير - بيانيه‌ها - پيوند - جستجو - يادبود - مكاتبه - نقشه سايت - اعلانات

استفاده و كپی برداری از منابع، مطالب، محتوی و شكل این سایت با رعایت امانت و درستی آزاد است.

تصوف ايران ۱۳۸۵

Home - Mystics Order - Mystical Books - Salih's Advice - Pictures - Declarations - Links - Search - Guestbook - Correspondence - Site Map - Announcements

Use of the form and content of this site is free, but subject to honesty.

Sufism.ir 2007