دستور ۱۷ ربیعالثّانی ۱۴۲۳ (۸/۴/۱۳۸۱)
حضرت
حاج دكتر نورعلي تابنده گنابادي مجذوب علي شاه
ارواحنا فداه
بسم الله الذی یمنّ علیكم (علینا) اَن هداكُم (هدانا) للایمان
این نعمتی كه خداوند مرحمت كرده آن قدر مهم است كه در اعطای آن بر ما منّت گذاشته است. نعمت ایمان و نعمت دلبستگی و همبستگی با مؤمنین را با ناسپاسی ضایع نكنیم. خداوند به شیطان و لشكریان او تا روز قیامت مجال داده است كه به فرزندان آدم از شش جهت حمله و آنها را شكار كند و این شكارچی بهترین شكارها را تعقیب ميكند و چون خداوند امنیت جز به معصومین عطا نفرموده است، هرچه بنده مقرّبتر باشد شكار او برایش لذیذتر خواهد بود كه «المخلصون فی خطرٍ عظیم». خصوصاً در این دوران كه شیوع انواع مفاسد اخلاقی، بلای اعتیاد و انحرافات اجتماعی فضای بشریت را مسموم نموده، مسئولیت بسیار خطیر و حسّاس بر عالم فقر وارد است كه همگی در حدّ توان و درجه خود باید نمونه و الگوی صلاح بوده و معلم عملی اخلاق باشند.
پس در این دوران كه نعمات مذكور و همچنین آرامش و ایمان مؤمنین از جهات مختلف مورد حمله دشمنان انس و جنّ قرار گرفته، شایسته است مؤمنین ناملایماتی را كه ظاهراً از دوست ميرسد تحمّل كنند و تخلّق به اخلاق الهی، ستّاریت، بخشش، احسان، و ... را به ویژه در این موارد بكار گیرند:
۱. احترام مشایخ و بزرگان را رعایت كنند و هیچ عمليكه استشمام توهین شود ولو ظاهراً در مقام دفاع ازخود باشد بجا نیاورند.
۲. مسلّماً مشایخ نیز رعایت برادران خود را ملحوظ دارند و همچون برادر بزرگتر مراقب آنها بوده و از خطاهای آنها اغماض مينمایند و در خلوت آنان را هدایت ميكنند.
۳. به مصداق «رئیس القوم خادمهم» در خدمت به اخوان و تواضع نسبت به آنان بكوشند و از آن غفلت نكنند و توجّه داشته باشند كه همواره كتباً و شفاهاً توصیه شده و حتّی در فرمانهای آقایان مشایخ یا مجازین این توصیه تكرار شده است كه خدمت محوّله به آنان باید بر تواضعشان بیفزاید.
۴. داستان قشون «اسامه» را در صدر اسلام بیاد آورده و از آن عبرتها بگیرند. اگر نظر، پیشنهاد و انتقادی دارند قبلاً مستقیم به نظر برسانند، از «اذاعه» آن امتناع نمایند تا احیاناً مسئول اشتباه در استنباط نگردند. بعد از اتّخاذ تصمیم به آن تصمیم احترام گذارند ولو تصمیم به نظر آنان نادرست باشد، زیرا در این مورد ضرر اذاعه و عدم تمكین برای عالم فقر از ضرر تصمیم (احیاناً نادرست) بیشتر است.
۵. همانطور كه مجتهد باید وارد به اوضاع جهان-كه همواره در معرض تغییر است- باشد و در اعمال (نه عقاید) باید استدلال او را پذیرفت و تقلید نمود ولو اینكه نظری مخالف با نظر قدما ابراز كند، در طریقت نیز همین قاعده مراعات ميگردد. در قلمرو شریعت و اعمال از مجتهد، تقلید و در قلمرو طریقت از پیر طریقت باید پیروی كرد. در قلمرو و اموری كه به تعقّل شخصی و شرعی واگذار شده است، عقاید مختلف در صورتی كه با حسن نیت و خلوص اتخاذ شده باشند، مضر نیست و بلكه تضارب فكر بین هردو را تعالی ميدهد.
۶. گلهمندی و انتقادات شخصی بین مؤمنین را حتّيالمقدور باید مورد عفو قرار داد و احیاناً در خفا و مستقیماً به طرف تذكّر داد. اذاعه آن موجب دستهبندی ميشود و چنین امری مانند موریانهای است كه عصای حضرت سلیمان را سست كرد.
والسّلام
رَبَّنا اغْفِرلَنا وَ لاِخوانِنا الذین سَبَقونا بِالایمان و لا تَجعَل فی قُلوبِنا غلاً للذین آمنوا رَبَّنا اِنّك رَئوفٌ رحیم.
دكتر حاج نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه ۸ تیر ۱۳۸۱ - ۱۷ ربیع الثّانی ۱۴۲۳
|
|||
|
