هو

۱۲۱

 

درمانگاه خیریه صالح

سلسله صوفيه دراويش

 نعمت اللهي سلطانعليشاهي گنابادي

 

 

آخرین اقدام خیریه حضرت آقای رضاعلیشاه طاب ثراه تأسیس درمانگاه خیریه صالح است. حضرتشان مدتها در فكر تأسیس درمانگاهی بودند و مكّرر اشاره می فرمودند. لذا در روز جمعه ۲۵ خرداد ماه ۱۳۶۳ نیمه ماه مبارك رمضان ۱۴۰۴ جمعی از اخوان را دعوت نموده و در حضور آنان مكنونات قلبی خود را مبنی بر تأسیس درمانگاه خیرّیه بیان داشته و در همان جلسه درمانگاه را به نام نامی والد بزرگوارشان حضرت آقای صالح علیشاه (طاب ثراه) صالح  نام نهادند و ضمناً نامه‌ای به وزارت بهداری مرقوم داشته و تقاضای اجازه تأسیس درمانگاه را نمودند.

 

در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۶۵ طی نامه دیگری به وزارت بهداری موضوع اجازه تأسیس درمانگاه را مجدداً مطرح ساختند. مسؤلین امر خواهان مشخص كردن نحوه تأمین مخارج درمانگاه شدند. حضرتشان طی نامه‌ای كه در دوم اسفند ۱۳۶۶ ارسال داشته چنین قید فرمودند: مخارج آنرا فقیر عهده‌دار هستم و هیچگونه تحمیلی به وزارتخانه نخواهد بود .

 

در اول خرداد ۱۳۶۷ معظم له هیئت امنای منتخب خویش را طی مراسله‌ای به وزارت بهداری معرفی فرمودند. و در تاریخ ۱۳ آذر ۱۳۶۷ اجازه تأسیس درمانگاه خیریه صالح از سوی مقامات مسئول صادر گردید. اولین جلسه مشورتی حضرتشان و هیئت امنا در ۲۳ آذر ۱۳۶۷ منعقد گردید، و مقرر گردید كه درمانگاه خیریه صالح در محل استیجاری واقع در جنوب غربی حسینیه امیرسلیمانی به طور موقت شروع به كار نماید و نیز موقوفه‌ای جهت تأمین مخارج و زمینی جهت احداث ساختمان اصلی درمانگاه معین شد تا به وزارت بهداری اعلام گردد. در اول دی ماه ۱۳۶۷ در این رابطه نامه‌ای به وزارت بهداری ارسال گردید.

 

مؤسس معظم در ۱۵ اسفند ۱۳۶۷ مطابق با ۲۷ رجب ۱۴۰۹  مقارن با مبعث حضرت ختمی مرتبت (ص)  با تشریف فرمائی خود و حضور جمعی از معاریف و گروه‌های مختلف، درمانگاه خیریه صالح را در ساختمان موقت افتتاح فرمودند. در ۱۴ تیر ۱۳۶۸ مستغلّی واقع در تهران خیابان كریم خان زند خریداری و در ۳۰ آبان ماه همان سال جهت تأمین هزینه‌های درمانگاه توسط حضرتشان وقف گردید.

 

در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۶۹ بنا به استدعای هیأت امنا برای احداث ساختمان اصلی درمانگاه در زمینی به مساحت ۱۲۴۸ مترمربع مجاور حسینیه امیرسلیمانی تشریف فرما شده و و اوّلین كلنگ عملیات ساختمانى درمانگاه را به زمین زده و دفتر كارگاه ساختمانى آن را توشیح فرمودند.

 

از زمان تأسیس درمانگاه افراد نیكوكار و خیرى كه مشتاق به كمك در این امر خیر بودند موضوع را بوسیله اعضاى هیأت امنا و یا شخصاً به محضر انورشان معروض مى‏داشتند كه درپاسخ مى‏فرمودند: «هركس مشتاقانه و مفتخرانه بخواهد كمك كند مانع ندارد.»

 

مؤسس معظم در تاریخ اول تیرماه ۱۳۷۱ مطابق۲۰ ذیحجه ۱۴۱۲ ضمن بازدید از عملیات ساختمانی درمانگاه، كاركنان را مورد تفقد قرار داده و دفتر ساختمانی را توشیح فرمودند.

 

ساختمان درمانگاه در چهار طبقه با زیربنائی به مساحت ۱۳۷۸ متر مربع در تاریخ ۱۳۷۱  مطابق سوم صفر ۱۴۱۳ آماده بهره برداری گردید و در این روز حضرتشان ساختمان درمانگاه را مورد بازدید مجدد قرار داده و طی مرقومه‌ای خوشنودی خود را از كلیه افرادی كه در به ثمر رسیدن این درمانگاه كمك نموده‌اند ابراز داشتند. و چون ایام سوگواری خامس آل عبا (ع) بود مقرر فرمودند كه در ۲۴ شهریور ۱۳۷۱ همزمان با هفدهم ربیع الاول میلاد نبی اكرم (ص) و صادق آل محمد (ع) درمانگاه از محل موقت به ساختمان اصلی خود منتقل و فعالّیت خود را ادامه دهد. ولی متأسفانه با یك دنیا تأثر و تحّسر ضایعه مؤلمه ۱۸ شهریور ۱۳۷۱ یازدهم ربیع الاول ۱۴۱۳ رحلت حضرتش پیش آمد. لیكن طبق دستور و خواسته آن بزرگوار در روز مقرر درمانگاه به محل اصلی انتقال یافته و شروع به فعالیت نمود.

 

مراسم افتتاح درمانگاه در شانزدهم دی ماه سال ۱۳۷۱ مقارن با شب سیزدهم رجب ۱۴۱۳ میلاد با سعادت امیرمؤمنان حضرت علی بن ابیطالب (ع) با حضور جانشین منصوص ایشان حضرت آقای حاج علی تابنده محبوب علیشاه  و جمعی از معاریف و اقشار مختلف با بخشهای داخلی، قلب، كودكان، دندان پزشكی، زنان و مامائی، تزریقات و پانسمان و واكسناسیون انجام پذیرفت و متعاقباً بخشهای چشم پزشكی، گوش وحلق و بینی، رادیو لوژی، آزمایشگاه، سونوگرافی، ارتوپدی و ارتودنسی مورد بهره‌برداری قرارگرفته و درمانگاه با دو شیفت كاری مشغول خدمت بوده و كلیه خدمات خود را رایگان به همة اقشار جامعه  بالاخص نیازمندان ارائه مي‌نماید.